اثر رضایت شغلی بر ترک شغل از طریق رفتارهای کاری هنجارشکنانه فردی و سازمانی پرستاران

  زمینه: رضایت شغلی کارکنان در هر سازمان با افزایش کارایی و ارتقای بهره­وری آن سازمان همراه است. در این میان بروز رفتارهای مختلف هنجارشکنانه به سبب نارضایتی شغلی، می­تواند زمینه­ساز یا تشدیدکننده آثار سوء کاهش رضایت شغلی همچون ترک شغل باشد.   هدف: مطالعه به منظور شناسایی و تعیین ارتباط بین رضایت شغلی و ترک شغل از طریق رفتارهای کاری هنجارشکنانه در پرستاران انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه تحلیلی در سال 1389 بر روی 292 نفر از پرستاران بیمارستان­های دولتی استان یزد انجام شد که با استفاده از نمونه­گیری تصادفی ساده و جدول مورگان انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسش­نامه جمع­آوری و داده­ها با آزمون آماری رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند.   یافته­ها: رضایت شغلی پرستاران هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق کاهش تمایل به رفتارهای هنجارشکنانه بین فردی و سازمانی به کاهش ترک شغل منجر شد. پرستاران مرد، متأهل و کم سابقه، بیش­تر از سایر پرستاران به هنجارشکنی سازمانی و ترک شغل تمایل داشتند، در حالی که هیچ یک از پرستاران، به هنجارشکنی بین­فردی تمایلی نداشتند.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، به نظر می­رسد اصلی­­ترین عامل ترک شغل در میان پرستاران، کاهش رضایت شغلی است و از آنجا که بین رضایت شغلی و رفتار هنجارشکنانه رابطه منفی وجود دارد، رفتار هنجارشکنانه با افزایش رضایت شغلی کاهش می­­یابد.